Kreatynina jest substancją, która powstaje w wyniku przemian białka pochodzącego głównie z mięśni szkieletowych. Wraz z mocznikiem jest głównym związkiem azotowym we krwi. Jest wydalana jedynie przez nerki, stąd jest dobrym markerem ich funkcji. W codziennej praktyce stężenie kreatyniny oznacza się głównie we krwi, na jej podstawie jest wyliczany wskaźnik eGFR, a oba te parametry służą do oceny czynności wydalniczej nerek. W celu dokładniejszej oceny funkcji nerek oznacza się również dobowe wydalanie kreatyniny z moczem, co pozwala obliczyć tzw. klirens kreatyniny. Wartości prawidłowego stężenia kreatyniny u osoby dorosłej to 0,6–1,3 mg/dl, (53–115 µmol/l). Ilość wydalanej w ciągu doby kreatyniny zależy od masy mięśniowej badanego, płci, ogólnego stanu zdrowia i wieku badanego oraz diety. Zwiększone stężenie kreatyniny w surowicy krwi może świadczyć o pogorszeniu czynności nerek (ostrym i przemijającym lub trwałym - postępującym wraz z upływem czasu) i zawsze wymaga konsultacji lekarskiej i dodatkowej diagnostyki. Niskie stężenie kreatyniny w surowicy krwi występuje w przebiegu chorób prowadzących do zaniku mięśni, u osób małą masą mięśni szkieletowych - po amputacjach kończyn, niedożywionych, wyniszczonych, z ciężką chorobą wątroby oraz u kobiet w ciąży.